درباره نویسنده
جورج اورول داستان نویس، مقاله نویس و منتقد بود که بیشتر با رمان های مزرعه حیوانات و 1984 شناخته می شود. وی مردی دارای عقاید قوی بود که به برخی از عمده ترین جنبش های سیاسی زمان خود از جمله امپریالیسم، فاشیسم و کمونیسم پرداخت.
اریک بلر معروف به جورج اورول در ۲۵ ژوئن ۱۹۰۳ در شهر موتهاری، استان بیهار در راج بریتانیا متولد شد. اورول پسر یک کارمند دولت انگلیس اولین روزهای خود را در هند گذراند. مادرش حدود یک سال پس از تولد او و خواهر بزرگترش، آنها را به انگلستان آورد و در هنلی اوت تیمز اقامت گزید اما پدرش در هند ماند. اورول واقعاً پدرش را نمی شناخت و هرگز پیوند محکمی با وی ایجاد نکرد و اغلب او را کسل کننده و محافظه کار معرفی می کند.
اورول نوشتن را از سنین پایین آغاز کرد و گفته می شود اولین شعر خود را در حدود چهار سالگی سروده است. بعدا نوشت: “من عادت کودک تنها را داشتم که داستان می ساختم و با افراد خیالی گفتگو می کردم و فکر می کنم از همان ابتدا جاه طلبی های ادبی من با احساس انزوا و کم ارزش بودن آمیخته شده بود.” یکی از اولین موفقیت های ادبی او در یازده سالگی بود که شعری در روزنامه محلی چاپ کرد.
اورول پس از گذراندن دوران تحصیل در اتون، خود را در بن بست یافت. خانواده وی پولی برای پرداخت هزینه تحصیل در دانشگاه نداشتند. وی در سال 1922 به نیروی پلیس شاهنشاهی هند پیوست. پس از پنج سال در برمه، از سمت خود استعفا داد و به انگلستان بازگشت. او قصد داشت یک نویسنده شود.
آس و پاس در لندن و پاریس اولین کار مهم اورول بود، این کتاب نگاهی وحشیانه به زندگی فقیران کارگر و کسانی که زندگی گذرا دارند داشت، نویسنده که نمی خواست خانواده اش را شرمنده کند، این کتاب را با نام مستعار جورج اورول منتشر کرد.
اورول به مانند سایر روشنفکران هم عصر خود برای مبارزه علیه ارتش فاشیست ژنرال فرانکو راهی اسپانیا شد، وی در این جنگ مجروح شد و همین جراحت به مروز باعث مرگش شد، اورول هفت ماه پس از چاپ کتاب 1984، در اثر بیماری سل درگذشت.
روزهای برمه، دختر کشیش، قلعه حیوانات، به آسپیدیستراها رسیدگی کن، هوای تازه، درود بر کاتالونیا، جاده به سوی اسکله وگان، آس و پاس در لندن و پاریس و 1984 از آثار برجسته جورج اورول هستند.
درباره کتاب
نوشتن درباره 1984 بسیار دلهره آور است و من بعد از خواندن دوم توانستم اندکی درباره این کتاب بنویسم. زیرا فکر می کنم با توجه به پیچیدگی آینده ایجاد شده توسط اورول، ممکن است برای خواندن همه این موارد به چندین بازخوانی نیاز باشد. متوجه شدن تمام جزئیات این کتاب در اولین بار نبوغ بود و من در دومین بار از این نبوغ قدردانی کرد.
رمان 1984 از آن دسته کتاب هایی است که هر کتابخوانی یکبار آن را خوانده و تمایل بی وصفی برای خواندن دوباره آن دارد.
جنگ صلح است.
آزادی بردگی است.
جهل قدرت است.
از زمان خواندن این کتاب این کلمات در ذهن من صدا می کنند! هروز این جملات را چندین بار با خودم تکرار می کنم و ره به جایی نمی یابم! این رمان ترسناک ترین رمانی است که تاکنون خوانده ام!.
در میان متون اساسی قرن بیستم ،رمان 1984 اثری نادر است که با واقعی تر شدن برزخ آینده نگرانه، هراس انگیزتر می شود. این کتاب که در سال 1949 منتشر شد، دیدگاه کابوس طنزپرداز سیاسی جورج اورول در مورد جهانی توتالیتر، بوروکراتیک و تلاش یک فقیر برای یافتن فردیت را ارائه می دهد. درخشش این رمان همان ابتدای زندگی اورول در زندگی مدرن است، همه گیر بودن تلویزیون، تحریف زبان و توانایی او در ساخت چنین نسخه کاملی از جهنم واقعا حیرت انگیز و عجیب است!
چشم انداز اورول در این رمان از جهان تلخ است؛ برخی استدلال می کنند بیش از حد ناخوشایند است زیرا ممکن است افراد ضعیف را از امید محروم کند. اما اورول هرگز نمی خواست امید را از بین ببرد. بلکه او می خواست با نشان دادن کابوس اقتدارگرایانه به دست آمده، قلب های ما را به مقاومت متزلزل کند.
1984 یک پادآرمان شهر را توصیف می کند، تصور کنید در کشوری زندگی می کنید که رهبرانش از یک سیستم توتالیتر برای تنظیم شهروند خود استفاده می کنند به شدیدترین حالت ها که باعث می شود هیتلر، مائو، استالین مانند شیاطین به نظر برسند.
کار کردن، غذا خوردن، آشامیدن، خوابیدن، صحبت کردن، فکر کردن، تولید مثل … در مدت کوتاه زندگی همه توسط دولت کنترل می شوند. هرگونه اشاره به اطاعت یا متنفر بودن توسط دستگاه های مختلف دولتی مانند پلیس اندیشه، تله اسکرین یا حتی فرزندان شما قابل تشخیص است، که در گزارش خیانت شما به مقامات دریغ نخواهند کرد. حتی زبان به گونه ای اصلاح می شود که نمی توانید خود را بیان کنید زیرا فردگرایی جرم است!
گذشته کنترل می شود و به چیزی بازنویسی می شود که حاکم فعلی را تقویت کند. چه کسی گذشته را کنترل می کند؟ چه کسی آینده را کنترل می کند؟ چه کسی حال را کنترل می کند؟. هیچ واقعیت واقعی وجود ندارد. “حقیقت” همان چیزی است که دولت می گوید. اگر دولت بگوید سیاه سفید است، شک کنید که سفید است!
جهان در سال 1984 به سه کشور تقسیم شده است که از خاکستر جنگ جهانی دوم سرچشمه گرفته است: اقیانوسیه (جزایر انگلیس ، آمریکا ، اقیانوس آرام ، استرالیا)، اوراسیا (اروپا و روسیه) و شرق آسیا. برای حفظ نظم و آرامش جامعه جنگ مداوم بین این سه نقطه (که ایدئولوژی های مشابهی دارند) لازم است که اولین شعار را توصیف می کند، جنگ صلح است!
شعار دوم، آزادی بردگی است؛ یعنی تنها راه آزادی این است که اجازه دهید خود را گم کنید و در حزب ادغام شوید. به این ترتیب شما ویرانگر و جاودانه خواهید بود.
جهل قدرت است، به این معنی که اختلاف در طبقات بالا، متوسط و پایین در جامعه هرگز تغییر نخواهد کرد. وسط می خواهد بلند باشد و آنها “از طرف پایین” عمل می کنند تا بلند مرتفع تر شود. پس از آن، یک طبقه متوسط جدید بوجود می آید، همه تغییر می کنند به جز طبقه پایین. بالا و میانه قانون را ایجاد می کنند و از آن حمایت می کنند، کم (پرولتاریا) خیلی احمقانه است که نمی تواند قیام کند. دولت ساختار خود را با شکنجه، ارعاب، خشونت و شستشوی مغزی حفظ می کند.
سیاست و روانشناسی این رمان بسیار عمیق است. جامعه ای که در این کتاب وجود دارد هیچ قانون مکتوبی ندارد، اما بسیاری از اعمال مجازات اعدام دارند. شعار حزب (جنگ صلح است …) کاملاً پیچیده است. از فردیت جدا می شود و می تواند منجر به برچسب گذاری به عنوان خائن حزب شود.
هیچ یک از خوانندگان این کتاب انتظار یک داستان عاشقانه را ندارند، اما رابطه جولیا و وینستون در این رمان واقعاً عمیق است. اما من به عنوان یکی از خوانندگان وسواسی این رمان حتی بیشتر از آنچه انتظار داشتم لذت بردم و فکر می کردم لحظات بین آنها زیبا هستند. مطمئن نبودم که او سرانجام قصد دارد به جولیا و به حزب خیانت کند یا خیر، اما مطمئناً وقتی صحبت از رابطه آنها می شد، بسیار هیجان زده می شدم.
جورج اورول توانایی عجیب و غریب برای رسیدن به پایه و اساس روان انسان را دارد، گاهی اوقات این مسئله را مطرح می کند که ما به دلایل مختلف خواه جنگ با خودمان یا با دیگران ، باید همیشه در حال مبارزه باشیم. این یک چیز است که من هرگز درک نکرده ام: اینکه چرا انسان ها احساس نیاز به تخریب و کنترل یکدیگر می کنند.
به نظر می رسد پیام اصلی و تکراری این کتاب درباره سانسور و شستشوی مغزی است!
کلام آخر
اورول در نگارش کتاب 1984 یک وظیفه دلهره آور داشت؛ ایجاد آینده ای نزدیک به نیم قرن دور از دوره زمانی که می نوشت. این آینده باید جامعه پیچیده و مستقل خود باشد و همچنین باید نتیجه نهایی طبیعی توتالیتاریسم باشد که اورول در رژیم های کمونیستی و سوسیالیستی جنگ جهانی دوم شاهد آن بود.
این بخشی از وحشت سال 1984 است: این آینده حتی در قرن 21 نیز قابل شناسایی است. به راحتی می توان فهمید که چگونه افراد تحت کنترل می توانند با دستکاری و تبلیغات، کنترل خود را صرفاً به خاطر گرسنگی در قدرت خود حفظ کنند. این آسان است که بگوییم هیچ کس هرگز به من نمی تواند بگوید که چگونه فکر کنم یا چه کاری باید انجام دهم، اما استفاده حزب برادر بزرگ تر از پلیس اندیشه، نفرت دو دقیقه ای و درک اینکه چگونه توانایی یک شخص را در داشتن تفکر مستقل می توان تحت کنترل داشت، این تفکر را از بین می برد.
بازنگری و بازنویسی گذشته برای اطمینان از اینکه برادر بزرگ و حزب همیشه درست هستند، به طور موثری دقت تاریخی را از بین برده است. چگونه می توان در جامعه ای که همه چیز ساختگی است فکر و استدلال کرد؟
وجه دیگری از سال 1984 که به نظرم جذاب است، رابطه بین وینستون و جولیا است. وینستون ادعا می کند جولیا یک “شورشی از کمر به پایین” است، و درگیر بی بند و باری و سرخوشی لذت طلبانه است که توسط حزب ممنوع شده است. او به بی عدالتی اجتماعی یا تعریف “واقعیت” اهمیتی نمی دهد. او فقط آرزو می کند چه چیزی در آن لحظه احساس خوبی به او خواهد داد و فقط به اندازه کافی شورش می کند تا به خواسته خود برسد. برای مقایسه، وینستون یک شورشی روشنفکر است که دائماً نگران مسائل مربوط به حقیقت و آزادی و گذشته واقعی و بدون لاک است اما از نظر محدودیت تا چه حد مایل است مرزها را بکشد (تا زمانی که با جولیا ملاقات کند). آنها با هم یک شورش کامل جسمی و روحی ایجاد می کنند، اما جدا از آنها خود را ناتوان از مقاومت در برابر حزب می دانند.
یک داستان احتیاطی ، تفسیر اجتماعی و نمونه ای از داستان داستوپی ، 1984 یکی از آن رمان های کاملی است که نه تنها سرگرم می کند ، بلکه فرد را مجبور می کند در مورد خطر ناشی از قدرت بیش از حد کنترل یا کنترل بر زندگی ما به هر شخص یا نهادی فکر کند. – موضوعاتی که در آمریکا پس از 11 سپتامبر قابل توجه است.