نقد و بررسی رمان عاشقانه اما اثر جین آستین

درباره نویسنده

جین آستین (متولد 16 دسامبر 1775، استیونتون، همپشایر انگلیس- درگذشت 18 ژوئیه 1817، وینچستر، همپشایر) ، نویسنده انگلیسی که برای اولین بار از طریق رفتار با مردم عادی در زندگی روزمره شخصیت آشکارای مدرن خود را به رمان داد. وی در طول زندگی خود چهار رمان منتشر کرد: عقل و احساس (1811) ، غرور و تعصب (1813) ، پارک مانسفیلد (1814) و اما (1815). رمان های نورثنگر ابی (۱۸۱۸) و ترغیب (۱۸۱۸) نیز آثاری هستند که پس از مرگش منتشر شدند. جین آستین  زندگی طبقه متوسط انگلیسی در اوایل قرن 19 را به وضوح به تصویر می کشد. رمانهای او  آداب و رسوم دوران را به وضوح به نمایش می گذارد و نقطه به نقطه تعریف می کند، آثار آستین همچنین به آثار کلاسیک بی انتهایی تبدیل شدند و پس از مرگش بیش از دو قرن موفقیت های مهم و محبوب خود را حفظ کرده‌اند. رمان های آستین غنی از شخصیت های به یاد ماندنی جامعه انگلیسی قرن نوزدهم و مضامین جذاب عشق و رقابت های شخصی هستند و هنوز که هنوز است خوانندگان مدرن را مسحور خود می کند. آستین  یکی از مشهورترین نویسندگان زن ادبیات، داستان هایی را ساخت که از نظر عمق روانشناختی قابل توجه بودند.

حلقه خانوادگی پر جنب و جوش و مهربان جین آستین زمینه ای تحریک کننده برای نوشتن وی را فراهم کرد. اولین نوشته های شناخته شده وی مربوط به حدود سال 1787 است و بین آن زمان و 1793 او مطالب زیادی را نوشت که در سه دفتر دست نویس باقی مانده است: جلد اول، جلد دوم و جلد سوم که حاوی نمایشنامه ها، ابیات، رمان های کوتاه و سایر نثرها است و نشان می دهد که آستین درگیر تقلید از شکل های ادبی موجود بده است، به ویژه ژانرهای رمان احساسی و کمدی احساسی. گذر او از روحیه پرشور و زیاده خواهی در نوشته های ابتدایی اش به منظره جدی تری از زندگی، در لیدی سوزان، یک رمان کوتاه نامه نامه ای که در حدود سالهای 94-1793 نوشته شده (و تا سال 1871 منتشر نشده است) مشهود است. در واقع این تصویر از زنی که تمایل به استفاده از ذهن و شخصیت قدرتمند خودش تا مرز خودباختگی اجتماعی دارد  در واقع مطالعه سرخوردگی و سرنوشت زن در جامعه ای است که هیچ مانعی برای تبلور استعداد او ندارد.

رمان عاشقانه اما

داستان کتاب

شخصیت اصلی داستان اما وودهاوس نام دارد. او دختری زیبا و باهوش است که در کودکی مادرش را از دست داده و از زمانی که خواهر بزرگترش ازدواج کرده، خانم خانه شده است. اما کمی بالغ تر از سن خود به نظر می رسد اما به دلیل کم تجربگی از زندگی واقعی و توهم اینکه همیشه حق با اوست و  او همیشه درست می گوید و مرتکب اشتباه نمی شود، دست به اشتباهات بزرگ و جبران ناپذیر می زند. قهرمان داستان با خود قسم خورده است که  هرگز ازدواج نکند و تصمیم می گیرد شوهر مناسبی برای دوستش، هریت اسمیت پیدا کند. البته همه چیز به شدت اشتباه پیش می رود و همه چیز به طور کامل به هم می ریزد ، زیرا اما به آرامی متوجه می شود که در تمام مدت عاشق آقای نایتلی بوده است.

این رمان سال 1815 چهارمین کتاب از شش کتاب کمدی رمانتیک دوره انگلیسی-ریجنسی است که فقط دو سال قبل از مرگ نویسنده اش در 42 سالگی منتشر شده است. این کتاب چنان آزادانه با احساسات عاشقانه، شوخ طبعی، کنایه های ظریف و جذابیت شخصی چیده شده است  به گونه ای که انسان بدون زحمت در تمام صفحات و فصول آنها به اوج می رسد.

از بین همه قهرمانان رمان های جین آستین، اما وودهاوس با نقص ترین، خشمگین ترین و در آخر دوست داشتنی ترین است. لیزی بنت از Pride and Prejudice شوخ طبعی و درخشش بیشتری دارد. کاترین مورلند در ابی Northanger تخیل بیشتری دارد. و الینور داشوود از Sense and Sensibility مطمئناً منطقی تر است – اما، اما دقیقاً به دلیل نقص اخلاقی زیاد، بسیار دوست داشتنی است. آستین در طول زندگی خود تنها شش رمان را به اتمام رسانده است، که در پنج داستان از آنها زنان جوانی دیده می شود که شانس آنها برای داشتن یک ازدواج خوب بستگی زیادی به مسائل مالی دارد و در صورت عدم موفقیت چشم اندازهای آنها بسیار ناخوشایند است.

اما، رمانی در مورد شوخی های جوانی و خطرات عاشقانه های غلط است. آستین همانند رمان های دیگرش در این رمان نیز به بررسی نگرانی ها و دشواری های زنان در انگلیس می پردازد. او همچنین یک کمدی پر جنب و جوش از رفتارها را در بین شخصیت های خود ایجاد می کند. آستین قبل از شروع رمان، می نویسد: “من قصد دارم یک قهرمان بسازم که هیچ کس به جز خودم خیلی دوستش نخواهد داشت.” در اولین جمله او شخصیت اصلی داستان را به عنوان “اما وودهاوس، خوش تیپ، باهوش و ثروتمند” معرفی می کند. اما او مغرور، سرسخت و از خود راضی است. او توانایی های خواستگاری خود را بسیار بزرگ ارزیابی می کند. او نسبت به خطرات دخالت در زندگی دیگران کور است و تصورات و دیدگاه هایشان اغلب او را به بیراهه می برد.

 این رمان برای چندین فیلم و بسیاری از برنامه های تلویزیونی و یک لیست طولانی از نمایش های صحنه ای اقتباس شده است.

زندگی و رفتارهای یک خانم جوان قابل احترام در یکی از روستاهای انگلیس، حتی یکی مانند اِما وودهاوس که ثروت غیرمعمولش به او اجازه می داد نگران ازدواج نباشد، می تواند یکی از بیکارهای ناامیدکننده و حتی گاه خطرناک باشد. در واقع این می تواند هدف طنز خشک آستین باشد. بنابراین گرچه اما (برخلاف بسیاری از زنان جوان در سن و طبقه خود) همیشه به پدر یا شوهر وابسته نیست اما آسیب های اجتماعی باعث شده او یک دزد کلاسیک، یک کلاهبرداری شلوغ، خودشیفته،  خنده دار  تبدیل شود.

آنچه در مورد این کتاب جالب است این است که قهرمان داستان کوچک، ساده لوح و بسیار خودخواه است. او سعی می کند موقعیت ها را کنترل کند تا به نفع او باشد، این امر متقاعد کردن بهترین دوستش برای عدم ازدواج با مردی است که بدیهی است او را مجذوب خود کرده است، فقط به این دلیل که اما به موقعیت اجتماعی او نگاه می کند. اما من فکر می کنم  اما پشت این چهره و رفتارها، قلب خوب و مهربان و نیت های خوبی نیز دارد. در طول رمان، او یادگیری لازم را برای رشد به عنوان یک شخص انجام می دهد که به نظر من در هر شخصیت سازی بسیار مهم است. صادقانه بگویم، وجود یک نوع رشد برای یک داستان، موجب  بهتر شدن داستان می شود.

بیش از هر اتفاقی، من فکر می کنم که رمان اما نمونه کاملی از شوخ طبعی استثنایی جین آستین است زیرا عاشق شوخ طبعی های نویسنده در این رمان خواهید شد و دور از تصور است که خواندن کتابی که در اوایل قرن نوزدهم منتشر شده است تا این حد شما را به خنده وادارد!