صمد بهرنگی (زادهٔ ۲ تیر ۱۳۱۸ در تبریز – درگذشتهٔ ۹ شهریور ۱۳۴۷ در ارسباران) آموزگار، منتقد اجتماعی، داستان‌نویس، مترجم[۲] و محقق فولکلور آذربایجانی[۳] بود. کتاب ماهی سیاه کوچولوی بهرنگی مدت‌ها نقش بیانهٔ غیررسمی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران را بازی می‌کرد. با این وصف، صمد افکار چپ داشت اما عضو هیچ دسته و گروهی نبود و به گفته برادرش (اسد) او یک پای مسجد در مجالس ختم و عزا بود.[۴][۵]
| صمد بهرنگی | |
|---|---|
صمد بهرنگی
|
|
| زادهٔ | ۲ تیر ۱۳۱۸ تبریز، ایران |
| درگذشت | ۹ شهریور ۱۳۴۷ (۲۹ سال) رود ارس و در ساحل روستای کوانق |
| آرامگاه | گورستان امامیه |
| داستان‌نویس، پژوهش‌گر، مترجم و شاعر | |
بهرنگی دربارهٔ خودش گفته‌است:[۶] «قارچ زاده نشدم بی پدر و مادر، اما مثل قارچ نمو کردم، ولی نه مثل قارچ زود از پا درآمدم. هر جا نَمی بود، به خود کشیدم؛ کسی نشد مرا آبیاری کند. من نمو کردم… مثل درخت سنجد کج و معوج و قانع به آب کم، و شدم معلم روستاهای آذربایجان. پدرم می‌گوید: اگر ایران را میان ایرانیان تقسیم کنید، از همین بیش‌تر نصیب تو نمی‌شود.»
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.