ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد

پائولو کوئیلو یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان در عصر ماست. کتاب هایش به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده و تاکنون بیش از ۱۴۵ میلیون نسخه از کتاب هایش در ۸۰ کشور جهان به فروش رسیده است…

در ۱۱ نوامبر سال ۱۹۹۷ و به این نتیجه رسید که در نهایت، زمان کشتن خودش فرا رسیده است .او اتاق اجاره‌ای خود را که در داخل یک خانگاه بود به دقت تمیز می کند، بخاری را خاموش می کند، دندان هایش را می شوید و دراز می کشد.

او ۴ بسته قرص خواب را از روی میز کنار تخت خوابش بر می دارد .به جای مخلوط کردن همه آنها با هم در داخل آب و نوشیدن آن ،تصمیم می گیرد تا آن ها را یکی یکی قورت دهد، زیرا در بین خوردن قرص و عمل آن یک فاصله وجود دارد و این دستور را در صورت پشیمانی باز می گذارد. پس از قورت دادن هر قرص او متقاعد تر میشد. بعد از پنج دقیقه ،همه بسته قرص ها تمام شده بود.

به دلیل اینکه از زمان از دست دادن هوشیاری اش  و آگاهی نداشت،  همان مجله اتفاقات فرانسوی که《 هومه》 نام داشت و اخیراً به کتابخانه ای که او را در آنجا کار می کرد، رسیده بود را روی تخت خود گذاشت. او هیچ علاقه‌ای به علم کامپیوتر نداشت اما هنگامی که در حال ورق زدن مجله بود با عنوانی در مورد یک بازی کامپیوتری” از آن هایی که در روی سی دی قرار دارند “که توسط پائولو کوئیلو، نویسنده برزیلی که با او در یک جلسه سخنرانی در کافه هتل بین المللی گراند آشنا شده بود، برخورد کرد. آن ها چند کلمه با هم صحبت کرده بودند و او نیز به دعوت هایی برای صرف شام از طرف انتشارات پایان داده بود.افراد زیادی در آنجا حضور داشتند و به همین دلیل فرصت صحبت عمیق در مورد مبحثی را نداشتند.

این مسلئه که ناشر را ملاقات کرده بود به او اجازه می‌داد تا ناشر را قسمتی از دنیای خود بدانند .و خواندن آن موضوع در مورد کار او می توانست در وقت گذرانی تاثیر داشته باشد .در حالی که در انتظار مرگ بود ،شروع به خواندن آن مطلب در مورد علم کامپیوتر کرد ،موضوعی که حتی ذره ای هم به آن علاقه نداشت. اما برای کنار آمدن با کاری که انجام داده بود و از جایی که همیشه ساده ترین و در دسترس ترین انتخاب را انجام می داد این مجله به طور مثال همان گزینه بود…

در کمال حیرت اولین سطر متن ،او را از هوشیاری خارج کرد (خواب آورها هنوز در معده او حل نشده بود ،اما ورو نیکا در حال عادی هم کنش پذیر بود )،و برای اولین بار در طول زندگی اش، او را وادار کرد تا با حقیقتی که بسیار در بین دوستانش محبوب بود، فکر کند:《 هیچ چیزی در زندگی اتفاقی نیست.》